.. maar terwijl ik deze regel typ, zie ik op tv Simons gezicht met een uitdrukking die ongeloof uitstraalt & tegelijkertijd één van zijn mooiste avonden ooit beleeft.
Symphonica in Rosso. Vorige week vrijdag op dvd uitgekomen [en toen al goud!] en afgelopen woensdagavond werden de hoogtepunten al uitgezonden op tv. Toen ik vertelde dat ik het vanavond ging kijken, was één van de reacties: 'dude, waarom? je was er toch bij?' .. JA. Ja. Daarom juist. Ik wil die avond maar wat graag nog een keer beleven.
Het zijn nog steeds niet de leukste reacties die ik krijg te horen als ik naar Nick & Simon ga, of vertel dat ik 23 keer geweest ben [waarvan dat er niet eens heel veel zijn, vergeleken met anderen, haha]. Het zijn ongeveer dezelfde reacties als iemand over Justin Bieber begint, dus dan heb je ongeveer een idee. Maar weet je? I don't care. Ik ben trots. En als ik de opnames van SIR bekijk, ben ik nog trotser. Twee gezichten vol ongeloof en een lach van oor tot oor, geweldig.
En dan te bedenken dat ik eerst niet eens heen zou .. maar dankzij mijn lieve vriendinnetje Larissa kon ik toch mee. En één ding is zeker. Hier word ik blij van, ik had het niet willen missen.
